ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ (GEORGE ORWELL)

Τι σχέση μπορεί να έχει ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1930 με τον τίτλο αυτού του ιστολογίου; 80 χρόνια μετά, η παρένθεση, που είχε βάλει στον καπιταλισμό η αυτοαποκαλούμενη ανάπτυξη, έκλεισε. Δεν έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που αν κάποιος διάβαζε αυτό το βιβλίο θα ξεφυσούσε ανακουφισμένος που δεν ζει σε εκείνες τις εποχές... Και αν την Ιστορία συνεχίσει να την ξεδιπλώνει η τάξη του κεφαλαίου μόνη της, δεν θα χρειαστούν παραπάνω από πέντε χρόνια για να "αναπολεί" κανείς τις όμορφες εποχές του 1930!

Αν και μέτριο από λογοτεχνικής άποψης διαβάζεται πολύ ευχάριστα λόγω της αμεσότητας που θυμίζει προφορική αφήγηση. Ο συγγραφέας περιγράφει μια περίοδο της ζωής του που είχε ξεμείνει από χρήματα και χωρίζεται σε δυο φάσεις. Στην πρώτη φάση στο Παρίσι οπού αναγκάζεται να μοιράζεται το λιγδιασμένο κρεβάτι του και το στοιχειώδες φαγητό του με κοριούς. Ανέσεις που κέρδιζε βάζοντας ενέχυρο τα ρούχα του και δουλεύοντας περιστασιακά ατελείωτες ώρες κάτω από άθλιες συνθήκες σε ξενοδοχεία και εστιατόρια ως λαντζιέρης. Στη συνέχεια επιστρέφει στο Λονδίνο οπού και εκεί είναι αναγκασμένος για λίγο καιρό να συνεχίσει την ζωή του απόκληρου αλλά αυτή την φορά με το λονδρέζικο στυλ. Περνάει την μισή μέρα του περιπλανώμενος ψάχνοντας για φαγητό (ψωμί με μαργαρίνη) σε χριστιανικά συσσίτια ανταλλάσσοντας το με... προσευχή! Την άλλη μισή μέρα του την περνάει σε αναζήτηση διανυκτέρευσης σε διάφορους άθλιους κοιτώνες για αστέγους που ρουφάν και την τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας των ζητιάνων του Λονδίνου.    

Μέσα από αυτήν την διεξοδική λαογραφική περιγραφή που μας προσφέρει ο George Orgwell γίνεται φανερή η ιδεολογία της τάξης του κεφαλαίου που θέλει τους απόκληρους της κοινωνικής της οργάνωσης όχι μόνο υπεύθυνους για την δικιά τους κατάσταση αλλά υπεύθυνους ακόμα και για την ύπαρξη της ίδιας της κατάστασης. Έτσι που να μπορεί σήμερα που έχει επιβάλει τον πολιτισμό
της ολοκληρωτικά όχι μόνο να καταδικάζει ότι της περισσεύει στην ανέχεια και την αποκτήνωση αλλά και να το πνίγει στο Αιγαίο και τον Έβρο, να το φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή να το κάνει σάκο του μποξ για να περνάει την ώρα της η νυχτερινή βάρδια στα αστυνομικά τμήματα του κέντρου.      

Κείμενο της συνέλευσης των 300 μεταναστών απεργών πείνας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

editorial

Η τάξη του κεφαλαίου και η δικτατορία της έχουν επιβληθεί, στον Δυτικό κόσμο, σε όλες τις πτυχές της ζωής, τόσο που έχουν πλέον δημιουργήσει τον διακριτό πια στην ιστορία πολιτισμό του κεφαλαίου.

Το Κέρδος είναι ο άξονας που καθορίζει την κοινωνική ζωή, το Δίκαιο, την ηθική, τον πολιτισμό. Η τάξη του κεφαλαίου δεν μπορεί, ούτε και θέλει πια, να στηρίξει ιδεολογικά την εξουσία της σε καμιά πατροπαράδοτη αξία και σε κανένα υπερβατικό δίκαιο. Έχει κερδίσει. Έχει δημιουργήσει τον δικό της πολιτισμό και στηρίζει ιδεολογικά την εξουσία της στην ίδια την χυδαιότητα της. Το Κέρδος αποτελεί την ηθική και λογική τεκμηρίωση των εγκλημάτων της. Όποιος θεωρεί ανήθικο και παράλογο αυτόν τον πολιτισμό, όποιος πλήττεται από αυτόν ή όποιος δεν μπορεί να υποφέρει την κενότητα του ξαποστέλνεται στην, την φυλακή, την επισφάλεια, το ψυχιατρείο. Ο καπιταλισμός, ως ο πολιτισμός του κεφαλαίου, έχει εποικίσει σε κάθε μόριο της ατμόσφαιρας. Στην προσπάθεια του για επίτευξη του μεγαλύτερου δυνατού Κέρδους έχει απομυζήσει κάθε πτυχή της ζωής, από τους φυσικούς πόρους μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις. Η τάξη του κεφαλαίου ξεζούμισε το προλεταριάτο του λεγόμενου τρίτου κόσμου και προκειμένου να διασφαλίσει την συναίνεση του εντός των εδαφών της υπηκόων της μοίρασε το πλιάτσικο με την μορφή του μισθού. Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι, οι μισθωτοί εργαζόμενοι, οι εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών της Δύσης διαχειριζόταν την κλεμμένη υπεραξία του Τρίτου κόσμου και πληρώνονταν με ένα μέρος αυτής κερδίζοντας με την συνενοχή τους μια θέση στο καπιταλιστικό όνειρο. Η νέα μεσοαστική τάξη, η τάξη των υπαλλήλων στις υπηρεσίες, είναι η σάρκα του πολιτισμού του κεφαλαίου. Και η τάξη που εκπροσωπεί αυτόν τον πολιτισμό, η τάξη του κεφαλαίου αφού δεν της έμεινε τίποτε άλλο να απομυζήσει αρχίζει να τρώει τις ίδιες της τις σάρκες προσπαθώντας πια να διατηρήσει την εξουσία της όχι με την συναίνεση αλλά με την βία. Όσο ζοφερό και αν προοιωνίζεται το μέλλον, δημιουργεί πάντα την ελπίδα ότι δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά το αναγκαίο πυκνό σκοτάδι πριν την αυγή.. Ακόμα περισσότερο την ελπίδα πως η αυγή δεν θα είναι ένα ακόμα new deal με την τάξη του κεφαλαίου αλλά το πολυπόθητο πέρασμα στην κομμουνιστική κοινωνία. Με λίγα λόγια αυτό το blog θέλει να είναι ένα παρατηρητήριο διάφορων όψεων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας τόσο της ακμής της όσο και των δυνατοτήτων της συντριβής της. Έτσι εδώ θα δημοσιεύονται ή θα αναδημοσιεύονται ειδήσεις, σχόλια ειδήσεων, θεωρητικά κείμενα και παρουσιάσεις βιβλίων που βοηθούν στην ψηλάφηση του πολιτισμού του κεφαλαίου αλλά και στην προοπτική του ξεπεράσματος του.